Van zeer groot belang voor een muziekvereniging. Alle reden dus om wat uitgebreider bij de 99-jarige ontwikkeling van ons Crescendogebouw stil te staan. Verscheidene (oud)leden onder de lezers zullen zich situaties en gebeurtenissen nog levendig herinneren.
Een eigen gebouw dus; door eigen mensen (30 leden op dat moment) en met eigen middelen. Enkel voorzien van een grote kachel in een hoek en een urinoir.
Een eigen gebouw dus; door eigen mensen (30 leden op dat moment) en met eigen middelen. Enkel voorzien van een grote kachel in een hoek en een urinoir.
Muziek maken was toen kennelijk alleen nog een mannenaangelegenheid. Dat bleef bij Crescendo het geval tot de oprichting van een trompettersectie in 1955. Hmm…, werden de dames voor de kachel gezet zodat het vocht verdampte? Pas in 1958 kwam vanuit de vrouwenhoek de serieuze vraag: “of het mogelijk was wat aan de wc te doen?”.
In 1960 (2 jaar nadien) lijkt de wens in vervulling te gaan. In notulen valt te lezen dat er bij de gemeente waarschijnlijk 2e hands wc’s te krijgen zijn. De eerste kleine modernisatie van het dan inmiddels 35 jaar oude gebouw omvatte een klein keukentje in de berging, een kleine garderobe én een zittoilet.
Een wat serieuzer verbouwing inclusief aanbouw en tweede kachel vond plaats in 1975. Gezien het aantal leden (108 dan al) en de grootte van het orkest was dat eerder noodzaak dan luxe. Het bleef dan ook beperkt tot de noodzakelijke dingen. Voor gordijnen en vloerbedekking die moesten zorgen voor meer comfort, aanzien en een betere akoestiek ontbraken de financiën. Dankzij onze D.W.M.C. (Dames Werkgroep Muziekvereniging Crescendo) werden in 1979 de ramen van gordijnen voorzien en in 1983 de houten vloer van vloerbedekking.
Ondanks de laatste verbouwing en verbeteringen ging de staat van het gebouw zelf er drastisch op achteruit én was Crescendo met ca. 155 leden medio tachtiger jaren, letterlijk uit haar jas gegroeid. Wat te doen? Drastisch renoveren óf nieuw bouwen? Goede raad was duur!
Er is in die tijd wat af vergaderd, gerekend, getekend en actie gevoerd om inkomsten te vergaren.
Het heeft z’n vruchten afgeworpen: een nieuw verenigingsgebouw, op 30 april 1999 geopend als ‘Muziekcentrum Crescendo’ met faciliteiten waarvan de leden jarenlang alleen maar hebben kunnen dromen.
Ons Muziekcentrum is anno 2024 ondertussen ook al weer 25 jaar oud. Er hoeft niet vergaderd te worden over een zittoilet of extra kachel. Tegenwoordig gaat het erover hoe we nog comfortabel kunnen repeteren en vergaderen zonder ten onder te gaan aan energielasten.
